YVONNE | 2023
fotografie
tropenarts, avonturier, vriendin, moestuingoeroe, wereldreiziger, vrouw van Warner en -kort na deze foto- moeder van Diede đÂ
YVONNE | 2023
fotografie
tropenarts, avonturier, vriendin, moestuingoeroe, wereldreiziger, vrouw van Warner en -kort na deze foto- moeder van Diede đÂ
MICHELLE SAMBA | 2023
video & fotografie
Ik maakte een serie beelden met Michelle Samba voor haar installatie en performance WHAT’S UP | Hit Me Baby One More Time #1-#5 tijdens Explore the North 2023
Michelle Samba toont in haar installatie de vijf versies van haar performance reeks Hit Me Baby One More Time. Dit werk is voor het eerst gezamenlijk te zien als hoogtepunt van de installatie. Deze serie is een conceptuele serie van kritische en biografische aard rond de moord op haar moeder, waarbij ze met performance onderzoek doet naar verantwoordelijkheid.
Het publiek wordt naast participatie bij de performances aangemoedigd eigen verhalen, ervaringen en reflecties te delen. De kunstenaar gelooft in de kracht van collectief werk en streeft ernaar om een omgeving te creëren waarin alle aanwezigen zich op een dieper niveau kunnen verbinden.
M I K A D O
2023
SĂLT
concept en fotografie | 2023
ik bedacht en fotografeerde het campagnebeeld van SĂLT | een performance van Eva Meijering met muziek van Michelle Samba | SĂLT is een productie van Tryater en speelt in juni in de duinen van Terschelling tijdens Oerol
concept en spel Eva Meijering
muziek Michelle Samba
regie Michaël Bloos
tekst Frank Siera
muah Nynke van der Veen
ontwerp Jelle Post
INTO NATURE
fotografie & installatie | 2022
ik fotografeerde het campagnebeeld van kunst expeditie Into Nature op een vroege ochtend bij het Drouwenerzand, een van de locaties van Into Nature ‘Time Horizons’ in 2023
NIEMANDSLAND
videoconcept & fotografie | 2022
ik mocht een videoclip bedenken en maken voor de nieuwe single van spoken word artiest Marrit Jellema op de fantastische beats van Jochem Knoef
artiest Marrit Jellema
single Niemandsland
soundtrack / beats Onna Limb (Jochem Knoef)
muah Nynke van der Veen
  Â
SINTGELOK
fotografie | 2022
ik bedacht en fotografeerde een campagnebeeld en teaser voor de voorstelling SINTGELOK van Tryater
modellen: Karel, Alle Jan, Frans, Harry, Henk, Rowan & Marthe
dank aan: De Sinterklaascentrale, Koopmans Meel, Berber, Mathilde & Tatjana
Sintgelok is een voorstelling van Aukje Schaafsma & Karel Hermans. De voorstelling maakt deel uit van It gelok fan FryslĂąn. In dit vierjarige project van Tryater onderzoeken de theatermakers hoe het kan dat in FryslĂąn de gelukkigste mensen van Nederland wonen. Na het langste geluksgedicht ooit in tien dorpen in 2021 en de audio-installatie Snackgelok over het geluk van consumeren, duiken ze nu in het sinterklaasfeest als een soort geritualiseerde versie van geluk. Geschikt voor iedereen die niet meer in de Sint gelooft.
FIRMA DRAAIJER & DEVRIES
fotografie | 2022
ik fotografeerde de leuke theatermakers Romke Gabe Draaijer & Eline de Vries van Firma Draaijer & DeVries voor de nieuwste Moanne
interview Raymond Muller
ontwerp BW H ontwerpers
de Moanne nummer 3
NOORDWOORD
collage | 2022
3D papier collage’s ter illustratie van de gedichten van NOORDWOORD in tijdschrift Noorderbreedte
ter illustratie van de column van Bauke Vermaas
ter illustratie van de column van Esmé van den Boom
ter illustratie van de column van Anna Dijk – cottagecore
ter illustratie van de column van Anna Dijk – licht
Op een ochtend aan het begin van de twintigste eeuw bedacht de kunstenaar Marcel Duchamp het woord infrafijn. Het probleem was echter: hoewel Duchamp het woord direct in gebruik nam om allerlei situaties te duiden, heeft hij in zijn lange leven nooit precies uitgelegd wat het woord infrafijn betekent. Begrijpelijk, want een sluitende uitleg zou helemaal niet bij het woord passen. Infrafijn, zo stelde Duchamp, is iets wat je alleen via voorbeelden kunt begrijpen. Een wolkje tabaksrook dat heel licht ook naar de parfum en de mond van de roker ruikt? Volgens Duchamp een infrafijne ervaring. Een stoel in een café waarvan de zitting nog warm is van de vorige gebruiker? Infrafijn. Infrafijn lijkt een term te zijn om iets te omschrijven dat er eigenlijk niet is, maar er tegelijkertijd een heel klein beetje, bij toeval, toch is. Een hint verraadt dat hetgeen dat er had kunnen of zelfs moeten zijn, er niet is, er wel is, misschien wel ergens anders is.
Ger Dijs wist altijd waar de actie was, om daar vervolgens niet te wezen. In zijn archief zijn vele fotoâs te vinden van skĂ»tsjesilers en hun schepen op de momenten dat er amper wind stond. De zeilers duwen lange vaarbomen tegen de zeilen om ze handmatig op te bollen zodat geen enkel verdwaald briesje verloren gaat. Ze zetten de fok te loevert terwijl ze dobberen over een bijna spiegelglad meer. Nu zijn er natuurlijk duizend-en-één praktische redenen te bedenken waarom Dijs juist van dit soort situaties fotoâs schoot (en waarschijnlijk zijn die redenen ook waar, want toen Dijs op een later moment in zijn carriĂšre de beschikking kreeg over een motorboot, zien we opeens wĂ©l allemaal fotoâs die in het heetst van de strijd genomen zijn), maar veel leuker is het om ons voor te stellen dat het niet de weerbarstige omstandigheden op een warme zomerdag, maar een artistiek idee is dat Dijs dreef. Ger Dijs probeerde een foto te maken van de wind op het moment dat die er helemaal niet was en toch een heel klein beetje wel. De wind is ergens anders en toch óók op de foto. De wind zit verstopt in de slapende zeilen.
Heleen Haijtema heeft, als antwoord op het werk van Dijs, vastgelegd waar de wind en de zeilen zijn als ze slapen. Als ze dromen. We zien de zeilen in een ijlere toestand dan normaal, hangend in hun droomlichaam op plekken waar zeilen niet horen te zijn. Ze zijn midden in een bos, op een zandvlakte of tegen een hek op een waddendijk, maar nooit op het water en nooit zich inspannend om een schip vooruit te trekken. De zeilen worden personages. Dromen ze van een bestaan als boswachter? Als dijkgraaf of juist als wit schaap? Ze lijken hun nieuwe omgeving niet eng te vinden, ogen eerder nieuwsgierig om hun nieuwe omgeving te ontdekken. Daar zit ook iets tragisch in, want een zeil gaat nergens heen wanneer er geen schip onder zit.
Hoewel hij de term nooit heeft uitgelegd, heeft Duchamp wel geprobeerd om in zijn kunst met het infrafijne te werken. Het effectiefst probeerde hij dat in zijn grote glaskunstwerk De Bruid. Hij lijmde stof dat zich op het kunstwerk verzamelde aan het glas vast en schoot lucifers gedoopt in verf richting het werk om het toeval toe te laten. Hij hing een stuk gaas voor het raam om de vormen waarin de wind het blies op zijn panelen na te tekenen. Hoe prachtig het eindresultaat ook was, de gekozen manieren van Duchamp doen gekunsteld aan. Zijn pogingen om datgene wat er in het uiteindelijke kunstwerk niet is (tijdsverloop, zwaartekracht, wind) toch een plek te geven lijken gezocht en geforceerd. Het staat in schril contrast met de ongedwongen soepelheid, het toevallige, waarmee het infrafijne, al dan niet bewust, in het werk van Dijs is geslopen.
Dijs laat de wind zien als hij er niet is en een heel klein beetje wel. Haijtema laat zien waar die wind gebleven is wanneer hij er niet is, een wereld waar de vanger van de wind een vreemde dromer blijkt te zijn. Voor de goede toeschouwer is te zien hoe de wind tussen hun beider fotoâs heen en weer reist. Het bewijs? Kijk maar eens naar de rook boven de door Haijtema gefilmde wierookstokjes. De wind is er niet en de wind is er wel.
Joost Oomen
WINDSTIL | 2022
installatie & fotografie
ik maakte nieuw werk voor het landelijke project BEELDMIX, waarbij een hedendaagse fotograaf wordt gekoppeld aan een historische fotograaf | mijn fotoserie is geiÌnspireerd op beeldmateriaal van fotograaf Ger Dijs (1925-2009)
schrijver, dichter en theatermaker Joost Oomen schreef een tekst bij de tentoonstelling | de tentoonstelling is te zien in het Fries Scheepvaart Museum van 22 april – 28 augustus 2022 en is daarmee onderdeel van Arcadia / LF2028
Beeldmix is een samenwerking tussen het Nederlands Fotomuseum, NS en Prorail | en wordt gesponsord door het Mondriaan Fonds, Prins Bernard Cultuurfonds, Stichting Stokroos
 Â
 Â
   Â
TRYATER – snackgelok
CONCEPT & FOTOGRAFIE | 2022
ik bedacht en fotografeerde een campagnebeeld en teaser voor de installatie SNACKGELOK van Tryater
model Aukje Schaafsma
handmodel Karel Hermans
muah Nynke van der Veen
dank aan Berber & Willemina
SNACKGELOK is een voorstelling van Aukje Schaafsma, Tom Tieman & Karel Hermans. Snackgelok maakt deel uit van It gelok fan FryslĂąn. In dit vierjarige project van Tryater onderzoeken theatermakers Aukje Schaafsma en Karel Hermans hoe het kan dat in FryslĂąn de gelukkigste mensen van Nederland wonen. Na het langste geluksgedicht ooit in tien dorpen in 2021 zoomen de theatermakers nu in op het consumeren van geluk.
MELK / 2021
Dit is mijn portret van Tryntsje. Vriendin, fotograaf en moeder van vier.
Al jaren kijk ik gefascineerd naar haar pompende kolfapparaat.
MELK-MELK-MELK-MELK
Vanachter een laptop als we plannen maken of in een duinpan tijdens een fotoshoot.
MELK-MELK-MELK-MELK
De helft van de wereld doet het, maar het blijft onzichtbaar.
Ik verhef haar tot een hedendaagse Venus en wil de handeling tonen als iets schoons.
VHDG/SRV
fotografie | 2021
voor de SRV residentie van kunstinitiatief VHDG fotografeerde ik kunstenaar Margriet Craens
Margriet rijdt voor SRV#7 met een tot mobiel atelier omgebouwde SRV-wagen door Friesland. Vijf weken lang is de SRV-wagen haar huis, atelier en rijdende expositieruimte. Margriet doorkruist de provincie in een poging het wezen van de Friese kazen te doorgronden, op zowel rationele als spirituele wijze. Hoe ziet het kaaslandschap eruit, nu en later? Omdat de Friese kazen niets zijn zonder de Friezen zelf, hoopt ze ook op mooie uitwisselingen: van een stuk kaas tot een diepgaand kaasgesprek.
MOW collectie
concept & fotografie | 2021
voor het MOW fotografeerde ik een aantal objecten uit hun eigen museumcollectie | de expositie is van 15 september 2021 tot 27 februari 2022 te zien in Museum Westerwolde, samen met werk van Ifoundyourfilm en Marjorie Noe
LFK magazine
concept & fotografie | 2021
de serie foto’s die ik met Nynke Laverman maakte voor LFK magazine worden gepubliceerd in de wintereditie | LFK16
LFK magazine verschijnt elk seizoen en is vrij van advertenties. LFK brengt diepgang en herkenning, gebaseerd op de pijlers Rust, Eenvoud en Natuur
model Nynke Laverman
muah Elena Ivona
vilt Claudy Jongstra
publicatie LFK magazine
MY POETRY IS THE WORLD
film | 2021
als onderdeel van de kunstmanifestatie ‘be here’ heb ik een korte video gemaakt bij het gedicht ‘my poetry is the world’ van herman de vries | het gedicht scandeerde via een enorme luidspreker vanaf het dak van een Piaggio door het Groninger landschap | in samenwerking met galerie Block C en ARTisBOOK in Groningen
MAMIO
film | 2021
voor Welcome to the Village volgde ik afgelopen halfjaar kunstenares Lisa Smithson en maakte ik een kort videoportret over haar kunstenaarschap. Lisa heeft voor Welcome to the Village âMamioâ ontworpen; een kunstwerk in vorm van een enorm handgemaakt patchwork
m u s i c
Sudan Archives
Come Meh Way | 2018
b o o k
Theo Colenbrander
Tapijten | 2008
Arno Weltens
Uitgeverij dâjonge Hond
q u o t e
Audre Lorde
The Uses of the Erotic
The Erotic as Power | Chapter five
This chapter was originally a paper presented at the Fourth Berkshire Conference on the History of Women, Mount Holyoke College, August 25, 1978, and was later published as a chapter in Sister Outsider. Copyright © 1984 Audre Lorde and The Crossing Press, a division of Ten Speed Press, Berkeley, CA. Reprinted by permission
BINNENWOUD
fotografie & film | 2021
campagnebeeld en teaser voor de theatervoorstelling âbinnenwoudâ | ‘binnenwoud’ is de nieuwe voorstelling van theatermaker Jasmin Hasler met Nina Boas en performance artist Loes Schaap
vanaf 25 september in Grand Theatre
Maurice Meewisse 52°41’04.4″N 7°00’16.5″E
Nina Canell 52°42’07.9″N 7°01’33.8″E
Roger Hiorns 52°40’40.0″N 7°00’23.9″E
SemaÌ BekirovicÌ 52°41’41.8″N 7°01’33.6″E
Navid Nuur 52°40’36.6″N 6°59’50.4″E
NOORDERBREEDTE #3
fotografie | 2021
voor Noorderbreedte maakte ik een vervolg op de serie landschappen die ik vorig jaar heb gemaakt bij het Bargerveen. Toen waren het beelden van plekken waar eigenlijk een kunstwerk had moeten staan tijdens kunst expeditie Into Nature. Nu fotografeerde ik dezelfde plek, maar dan meÌt kunstwerk
vormgeving Shootmedia